Özge TOPCU / Umut Aşısı

Ne kadar da sağırsınız! Nasıl da kör! Büyük gürültünün içinde ki sağırlar. 

Büyük kasırganın içinde ki körler.Nasıl da nasır tutmuş vicdanlarınız.
Nasıl da tek renkli dünyanız. Nasıl da yabancısınız sizden olmayana.
Bir kuşun uçuşundan, bir ağacın yeşermesinden, bir sokağın gürültüsünden, bir şairin mısralarından, 

bir ozanın bam telinden nasıl da habersizsiniz.Sahi bir annenin çığlıkları, bir insanın sokakta ki cansız bedeni, 

tek tek sayılan adına rakam denilen ekmek parası bir tutam siyah olanların acısı hiç mi vicdan zedelenmesi yapmıyor, 

o pek imanlı yürekleriniz de. Ama hakkınızı da yememek gerekir. Siz körüklemenin, uyandırmanın, sarsmanın hakkını iyi verirsiniz. Kafaya saksıyı tam isabet ettirirsiniz.Sizin o kısık gürültünüz, o gölgesiz yürüyüşünüz, o boş kelimelerinizin rüzgarı iyi ayağa kaldırır bizi.

Umut etmeyi en iyi biz biliriz. Nazım'dan bir mısra, Turgut’ dan bir dize, Edip ‘den bir tutam mavidir servetimiz.
Varsın adımız dillerinizde şekilden şekile girsin.
Varsın yol uzun, engebeli olsun.
Ya bugün, ya yarın, ya ertesi ve daha ertesi…
Ama elbet birgün;“O devrim bu masaya gelecek.”
Sevdalınıza kulak verin: “ Güzel günler göreceğiz çocuklar!”
“Göğe bakacağız.”

Özge TOPCU / Umut Aşısı